私はRustで学習/実験しています。この言語で見つけた優雅さの中に、私を困惑させ、まったく場違いのように見える1つの特殊性があります。
Rustは、メソッド呼び出しを行うときに、ポインターを自動的に逆参照します。正確な動作を確認するためにいくつかのテストを行いました。
struct X { val: i32 }
impl std::ops::Deref for X {
    type Target = i32;
    fn deref(&self) -> &i32 { &self.val }
}
trait M { fn m(self); }
impl M for i32   { fn m(self) { println!("i32::m()");  } }
impl M for X     { fn m(self) { println!("X::m()");    } }
impl M for &X    { fn m(self) { println!("&X::m()");   } }
impl M for &&X   { fn m(self) { println!("&&X::m()");  } }
impl M for &&&X  { fn m(self) { println!("&&&X::m()"); } }
trait RefM { fn refm(&self); }
impl RefM for i32  { fn refm(&self) { println!("i32::refm()");  } }
impl RefM for X    { fn refm(&self) { println!("X::refm()");    } }
impl RefM for &X   { fn refm(&self) { println!("&X::refm()");   } }
impl RefM for &&X  { fn refm(&self) { println!("&&X::refm()");  } }
impl RefM for &&&X { fn refm(&self) { println!("&&&X::refm()"); } }
struct Y { val: i32 }
impl std::ops::Deref for Y {
    type Target = i32;
    fn deref(&self) -> &i32 { &self.val }
}
struct Z { val: Y }
impl std::ops::Deref for Z {
    type Target = Y;
    fn deref(&self) -> &Y { &self.val }
}
#[derive(Clone, Copy)]
struct A;
impl M for    A { fn m(self) { println!("A::m()");    } }
impl M for &&&A { fn m(self) { println!("&&&A::m()"); } }
impl RefM for    A { fn refm(&self) { println!("A::refm()");    } }
impl RefM for &&&A { fn refm(&self) { println!("&&&A::refm()"); } }
fn main() {
    // I'll use @ to denote left side of the dot operator
    (*X{val:42}).m();        // i32::m()    , Self == @
    X{val:42}.m();           // X::m()      , Self == @
    (&X{val:42}).m();        // &X::m()     , Self == @
    (&&X{val:42}).m();       // &&X::m()    , Self == @
    (&&&X{val:42}).m();      // &&&X:m()    , Self == @
    (&&&&X{val:42}).m();     // &&&X::m()   , Self == *@
    (&&&&&X{val:42}).m();    // &&&X::m()   , Self == **@
    println!("-------------------------");
    (*X{val:42}).refm();     // i32::refm() , Self == @
    X{val:42}.refm();        // X::refm()   , Self == @
    (&X{val:42}).refm();     // X::refm()   , Self == *@
    (&&X{val:42}).refm();    // &X::refm()  , Self == *@
    (&&&X{val:42}).refm();   // &&X::refm() , Self == *@
    (&&&&X{val:42}).refm();  // &&&X::refm(), Self == *@
    (&&&&&X{val:42}).refm(); // &&&X::refm(), Self == **@
    println!("-------------------------");
    Y{val:42}.refm();        // i32::refm() , Self == *@
    Z{val:Y{val:42}}.refm(); // i32::refm() , Self == **@
    println!("-------------------------");
    A.m();                   // A::m()      , Self == @
    // without the Copy trait, (&A).m() would be a compilation error:
    // cannot move out of borrowed content
    (&A).m();                // A::m()      , Self == *@
    (&&A).m();               // &&&A::m()   , Self == &@
    (&&&A).m();              // &&&A::m()   , Self == @
    A.refm();                // A::refm()   , Self == @
    (&A).refm();             // A::refm()   , Self == *@
    (&&A).refm();            // A::refm()   , Self == **@
    (&&&A).refm();           // &&&A::refm(), Self == @
}(遊び場)
だから、多かれ少なかれ:
- コンパイラーは、メソッドを呼び出すために必要な数の間接参照演算子を挿入します。
- &self(参照渡し)を使用して宣言されたメソッドを解決する場合のコンパイラー:- 最初に次の単一の逆参照を要求しようとします self
- 次に、正確なタイプの呼び出しを試みます self
- 次に、一致に必要な数の間接参照演算子を挿入してみます
 
- 最初に次の単一の逆参照を要求しようとします 
- selfタイプに(call-by-value)を使用して宣言されたメソッドは、タイプに(call-by-reference)を- T使用して宣言されたかのように動作します。- &self- &T、ドット演算子の左側にあるものへの参照で呼び出されたます。
- 上記のルールは、生の組み込み逆参照で最初に試行され、一致しない場合Derefは、特性を持つオーバーロードが使用されます。
正確な自動逆参照ルールは何ですか?誰もがそのような設計決定について正式な根拠を与えることができますか?